Maria Magdalena Morawska (1922 – 1944) urodziła się w Wielkopolsce w Jurkowie z rodziców Marii z Turnów i Kajetana Morawskiego. Ojciec Magdy był nie tylko właścicielem majątku Jurkowo lecz także dyplomatą, vice – ministrem skarbu i działaczem organizacji rolniczych.
Magda, pensjonarka SS Urszulanek, była doskonale zapowiadającą się młodą poetką, na którą silny wpływ wywarła twórczość i osoba Jana Lechonia. Jednak, gdy znalazła się w okupowanej Warszawie włączyła się niezwłocznie do działalności konspiracyjnej. Była gotowa nieść pomoc rodakom w najtrudniejszych sytuacjach, prześladowanych przez okupanta. Była członkiem Konfederacji Narodu, żołnierzem w Uderzeniowym Batalionie Kadrowym. Współpracowała z tajnym pismem „Sztuka i Naród”.
Władając biegle językami francuskim i niemieckim, jako żołnierz Komendy Głównej Armii Krajowej, wykonywała zadania wywiadowcze w Hamburgu i w Berlinie. Jeździła tam jako rzekoma „folks dojczka”. Podejmując prace w szwajcarskiej firmie farmaceutycznej La Roche na Mokotowie dokonała rozeznania umożliwiającego sprawne przeprowadzenie akcji i zdobycie dla KEDYWU partii leków i środków opatrunkowych.
W czasie Powstania Warszawskiego, jako łączniczka KEDYWU wykazywała żołnierską odwagę graniczącą z brawurą. Była wszak prawnuczką czterech generałów : Jana Henryka Dąbrowskiego, Franciszka Morawskiego, Karola Turny i Dezyderego Chłapowskiego.
Na kilka tygodni przed wybuchem Powstania Warszawskiego, w czerwcu 1944 r. Magda napisała wiersz :
Złóż noc tę wśród pamiątek
Dzień już świtem woła
I czas na niebie znaczy codziennie jednaki
Obudziła się dzwony bliskiego kościoła,
gdy wstają z dna. A może to ptaki.
Czerwiec cichy i ciepły jak przystań, jak miłość,
sny pachnące kwiatami, kolorowe łąki.
Żegnaj… Odchodzę – głos mnie woła tajemny jak czary,
które w noc świętojańska rusałki wyśniły.
Ja ten sam zawsze pielgrzym, pielgrzym niepoznany
prawnuk polskiej legendy na szlaku zawiłym.
Taka jest moja młodość. Daleka legenda
I męka rozpostarta na wietrze jak sztandar.
(tekst wiersz według T. G. Jackowskiego „W walce o polskość” Kraków 1972)
Magda została ranna odłamkiem w brzuch na ul. Okopowej 41 A. zmarła w szpitalu św. Jana Bożego dnia 6 sierpnia 1944 r.
Sierżant Maria Magdalena Morawska ps. „ Magda”, „Magdalena” odznaczona Krzyżem Walecznych została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powąskach, Kwatera A 29.