Leon Florian Całka urodził się 5 marca 1910 r. w Poznaniu. Ukończył studia na wydziale Prawno – Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego i podjął prac e w Studium Ekonomicznym UP, kierowanym przez prof. Edwarda Taylora.
Po wybuchu wojny znalazł się w Warszawie, gdzie został członkiem organizacji „Ojczyzna”, a od czerwca 1941 r. sekretarzem powstałego przy Delegaturze Rządu RP na Kraj Studium Zachodniego, zajmującego się szeroko rozumianą problematyką stosunków polsko – niemieckich i przyszłej granicy zachodniej. Był współautorem wydanej w marcu 1943 r. oskarżycielskiej książki „Z pierwszej linii frontu” przedstawiającej rzeczywiste położenie ludności polskiej na ziemiach wcielonych do III Rzeszy. Praca ta, sfotografowana i przerzucona w formie mikrofilmu do Anglii, wydana została w tym samym roku w Glasgow.
Leon Całka pełnił ponadto funkcję wicedyrektora warszawskiego okręgu Rady Głównej Opiekuńczej, zajmując się m.in. rozdziałem żywności.
Kilkanaście dni po wybuchu Powstania, ok. 10 – 12 sierpnia 1944 r., został rozstrzelany podczas jednej z masowych ulicznych egzekucji. Pochowano go w zbiorowej mogile przy ul, Barskiej, a w kwietniu 1945 r. na skwerze kościoła św. Jakuba.
W grudniu 1946 r. szczątki ponownie ekshumowano, rozpoznając je na podstawie znalezionej przy nich książeczki wojskowej i przewieziono do Poznania na cmentarz Bożego Ciała przy ul. Bluszczowej.
Leon był piątym z szóstki synów Franciszka i Zofii Całków, którzy oddali życie za Ojczyznę.
Za zgodą autorów z "Czuwaj wiaro! – Wielkopolanie w Powstaniu Warszawskim"