Marciniak Leopold (1917-1998) ps. „Konrad”, „Kaufman”, „Edward” – oficer WP, zastępca szefa Wydziału Organizacyjnego w sztabie Okręgu Poznańskiego AK.
Urodził się 4 czerwca 1917 r. w Brudzewku k. Kalisza. Rodzice: Konrad (kupiec) i Stanisława zd. Raczyk. Ukończył Szkołę Kadetów w Rawiczu, do której wstąpił po 4 klasie gimnazjum. Po maturze (1937 r.) uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a od 1938 w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu. Wybuch wojny zastał go w czasie ćwiczeń w 18 pal w Ostrowi Mazowieckiej. Walczył w składzie Armii "Prusy" m. in. pod Łomżą, Ostrołęką i Brześciem. 17 września 1939 ciężko ranny, dostał się do niewoli niemieckiej. W połowie października 1939 r. uciekł ze szpitala polowego w okolicach Ostródy. Zamieszkał w Tursku. Od pocz. 1940 r. w konspiracji (ZWZ) - komendant Placówki Gołuchów. Pod koniec 1942 r. oficer do zleceń specjalnych przy por. Janie Kamińskim, a następnie zastępca szefa Wydziału Organizacyjnego w sztabie Okręgu Poznańskiego. Reorganizował IR Leszno, a następnie uczestniczył w organizowaniu IR „Zachód” w Sierakowie.
Aresztowany 28 kwietnia 1943 r. Przeszedł b. ciężkie śledztwo. Na początku 1944 r. zesłany do KL Mauthausen. Uwolniony z podobozu w Koiblpass k. Klagenfurtu przez partyzantów jugosłowiańskich. Nie wiadomo czy walczył w partyzantce (tak u Szymankiewicza), czy od razu nawiązał kontakt z polskim wojskiem we Włoszech (3 Kresowa DP II Korpusu w Bolonii). Po podleczeniu (i nie uznaniu przez Komisję Weryfikacyjną jego awansów w AK), jako ppor. został zastępcą dowódcy baterii w 6 pal. Dopiero w Anglii awansowany na porucznika.
W latach 1946-48 w Polskim Korpusie Przysposobienia, jednocześnie studiował anglistyką w Cambridge. Miał uprawnienia nauczyciela języka angielskiego. Pracował jednak jako kierowca autobusów, a od 1956 prowadził własny sklep w Wolverhampton. W 1965 r. przeniósł się do Australii (wg Szymankiewicza do Nowej Zelandii), pracował jako pośrednik nieruchomości. Zmarł 5 sierpnia 1998 r. w Australii.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej i trzykrotnie Medalem Wojska.
Żonaty z Mary Crotty, miał 4 dzieci.
Opr. JTŁ
Źródła:
1. Marian Woźniak w: Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej.
2. „W konspiracji wielkopolskiej” opr. Zenon Szymankiewicz s. 94, 145,166, 216-219, 223-227, 231-237,253, 300, 405, 434, 463.
3. „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” 4, sierpień-wrzesień 2009, s. 123, 137.
4. „Polskie Państwo Podziemne w Wielkopolsce 1939-1945”, t. II, s. 85.
5. „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” 9, listopad 2012, s.